نازپرورده

تو پا به هوش نه، ای مست نازپرورده که عرش را دم خسرو ستون بجنباند

گر بر دارم ز پیش دل پردهٔ عشق بینند دلی به نازپروردهٔ عشق

دختر خسرو شاهنشه دیرین بودم نازپرورده در دامن شیرین بودم

نازپرورده تنی را که چون جان داشت نبی به جهان زینت آغوش رسول عربی

منم بنده این مهربان بنده را گشاده‌دل و نازپرورده را

بس که نشو و نما با پدر کرده ود روی دامان او نازپرورده بود

باد در عز و نازپرورده شاه از او او ز شاه برخَورده

نازپرورده هزار نیاز پرده رمز بر گرفت ز راز

چینِ نازپرورده‌ست ‌گردِ وحشتم بیدل دامنی گر افشاندم طره‌ای پریشان شد