نازبالش

اجل خشت زیر سرت داده ساز تو بر نازبالش نهی سر به ناز

نیندازد زکف بحر قبولش جنس مردودی به دوش موج دارد نازبالش خارو خس اینجا

از مهر، نازبالش در زیر سر نهاده چون گل به زیر پهلو افکنده [بستر] ناز

کوه در شورش چو دریا دایم از موج نسیم خاک در مالش زنم چون نازبالش بیقرار

اگر ملایمتش آب در چمن بندد ز نازبالش گل رنجه می‌شود سر خار

در تکیه گاه سرخوشی، بر نازبالش ریخته از بوسه رخ تابیدنت، یک سو شکر، یک سو نمک

به نازبالش گل تکیه کرده قطره شبنم خبر ز داغ مکافات آفتاب ندارد

شبنم کتان فکنده به مهتاب برگ گل کش هست نازبالش حفظ تو متکا

در خاک و خون کشید مرا ترک‌زاده‌ای مژگان به نازبالش دل تکیه داده‌ای

نازبالش‌ها لطیف و زرنگار خوش ترنم قمریان مشک‌بار