نادیده

کند نادیده آن بدخو چنانم که پنداری مرا هرگز ندیده ست

تن در زده، دیده کرده نادیده آموخته هم زحملت اغضایی

إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ ایشان که می‌ترسند از خداوند خویش نادیده لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ کَبِیرٌ (۱۲) ایشان را آمرزش است و مزد بزرگوار.

گرچه توئی سرو سهی، بچهره خورشید و مهی چوپای در مهد نهی، ز دور نادیده رهی

همدمان منع من از ناله روا نیست که من بلبلی بودم و نادیده گلستان رفتم

نادیده من از عشق تو یک روز فراغ بهره نبرد مرا ز وصلت جز داغ

جانم ز لعلت نادیده کامی چشمت چرا شد در خون جانم

هیچ نادیده از علوم اثر هیچ نایافته ز حال خبر

به شوخی دیده را نادیده کردن به تندی از بر عاشق گذردن

کهنه و گندیده و پوسیده را تحفه می‌بر بهر هر نادیده را