نادرویش

اعتقادی بنما و بگذر بهر خدا تا درین خرقه ببینی که چه نادرویشم

نکند سود مرا کسوت درویشانه زانکه در خرقه فقر آمده نادرویشم

چو شد معلومت این بی خویشی ما بود معذور نادرویشی ما

اعتمای بنمای و بگذر بهر خدای تا نبینی که در این خرقه چه نادرویشم

روز دیگر از دهانت بوسه ی کردم سؤال گفت نادرویش واری در جواب انداختی

رقیب آزادگان را معتقد نیست که نادرویش اندک اعتقادست

گفتم ارمیر به جان من مسکین تازد گر دریغ آرم از او، هست ز نادرویشی

سال‌ها لاف گدایی زد خیالی و هنوز همچنان سودای سلطانی ست نادرویش را