ناخشنود

اگر چه می شوی این دم ز مرگ ناخشنود چنین مکن که پشیمان شوی ندارد سود

- آن کن به غایت خشنودی رسیده است، بایستی غایت ناخشنودی را منتظر بود.

چرا دیوانگی نارد مرا در گرد کوی او؟ که در هر گوشه چندین جان ناخشنود می‌گردد

بس که بخت بد مرا سرگشته دارد چون فلک از فلک ناشادم و از بخت ناخشنود هم

غیر از این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است در سراپای وجودت هنری نیست که نیست

با آنکه دلم ز خلق ناخشنودست نومید نیم که عاقبت محمودست

زانکه او ظالم و مسلمان بود خلق‌، عاجز، خدای، ناخشنود

ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود مگذار که او از تو بود ناخشنود

ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِینَ کَفَرُوا آن گه فرا گرفتم ایشان را که بنگرویدند، فَکَیْفَ کانَ نَکِیرِ (۲۶) پیدا کردن نشان ناخشنودی چون بود، حال گردانیدن من چون دیدی؟

احنف بن قیس گفت: شب تا به صبح نخفتم بل کلمه ای یابم که بدان پادشاه از خود خشنود کنم بی آن که خداوند از خود ناخشنود کنم، اما نیافتمش.