نابودی

گرفتم آن که نابودی اصیل است جهانِ بوده بر بودش دلیل است

ز امر بود و نابودم مترسان که فکر بود و نابودی نماندست

چه گوئید ، تدبیر این کار چیست؟ پجز قتل و نابودیش چاره چیست؟

ز نور خویش نابودی گزیند بجز یکی حقیقت حق نبیند

خیال آباد امکان غیر حیرت بر نمی دارد بساط خودنماییها مچین بر بود و نابودی

خطابش آنچنان نافذ که بر کوه ار شود وارد سراب دشت نابودی شود اجزای لرزانش

که گر خود بفرمان شه سر نهید ز نابودی و مرگ و ماتم رهید

این واژه، تنها یک بار در سورهٔ فیل که به داستان یورش سپاه فیل به مکّه و نابودی آن‌ها به‌وسیله گروهی از پرندگان پرداخته، به کار رفته‌است:

به بودش گشته حیران فکر دانا به نابودیش چون گردی توانا؟

تعالی کیستی و چیستت کار ز نابودی چه ما بودت نمودار

نمی کمندت سوی نابودی کشد تاکند بودت ز سوی خویش رد