نابود

دمی دم نازده فرسوده گشتم شبی نابوده خوش نابوده گشتم

بود و نابود تو یک قطرهٔ آب است همی که ز دریا به کنار آمد و با دریا شد

بندیش که نابوده بوده گردد تا پیش نباشد یکی بهانه

خویش را از دست دادم روی او بنموده شد شد مرا نابوده بوده، بوده‌ام نابوده شد

هرکه شد جان ز علمش آسوده بوده دانست و دید نابوده

تو در او گم شوی نابود گردی حقیقت درخدائی فرد گردی

تا کی هدف بوده و نابوده شوی ترسم در زیر بار فرسوده شوی

کرامت حد آن باشد که نابود بود از خود هم از هر میل و مقصود

جز من که ز عشق در حیاتم نابوده به وام زندگانی

آتش ز تو در هستی نابود من است وین جرم شفق اخگر و شب دود من است