نابت

دل گمراه گشت انابت جوی مردم دیده شد جنابت شوی

زین جنابتهای پی‌درپی که هست هیچ ناید در وضوی تو شکست

زانکه داند خدای انابت را حکمتش مانع است اِجابت را

ور خطا رفت از بزرگی خرده بر چاکر مگیر کو به دعوی در جنابت خودنمایی می‌کند

بادا نیازمند جنابت عروس بخت چندان که میل طبع جوانان بود به ناز

چو رضا نباشی از حق بدرش انابتی کن که چو برخوری بمطلب ز تو او رضا نباشد

در جنابت ظلمت از روز شبابم محو گشت زین خوشم چون تیره شب روشن شد از انوار شیب

غرقه تن در خون نابت بینمی این توئی؟ یا من به خوابت بینمی

به جای آب رویت آب جویست به جای مشک نابت خاک کویست

ای که زوار ملایک را جنابت مقصد است وی که مجموع خلایق را ضمیرت پیشواست