نئاندرتال
معنی کلمه نئاندرتال در دانشنامه عمومی
نئاندرتال ها از طیف وسیعی از غذاها، عمدتاً پستانداران سم دار، و همچنین سایر جانوران بزرگ، گیاهان، پستانداران کوچک، پرندگان، و منابع آبزی و دریایی استفاده می کردند. اگرچه آنها احتمالاً شکارچیان راس هرم غذایی بودند، اما همچنان با خرس غارنشین، شیر غارنشین، کفتار غارنشین و دیگر شکارچیان بزرگ رقابت می کردند. تعدادی از نمونه های تفکر نمادین و هنر پارینه سنگی به طور غیرقابل قطعی به نئاندرتال ها نسبت داده شده اند، مثل زیور آلات از پنجه و پر پرندگان یا صدف، مجموعه ای از اشیاء از جمله کریستال ها و فسیل ها، حکاکی، تولید موسیقی با استخوان ران خرس غارنشین و غار نقاشی اسپانیایی مربوط به قبل از ۶۵۰۰۰ سال پیش. برخی از شواهد بیانگر وجود اعتقادات مذهبی درمیان آنها بوده است. نئاندرتال ها احتمالاً قادر به گفتار بودند، اگرچه پیچیدگی زبان آنها مشخص نیست.
معنی کلمه نئاندرتال در ویکی واژه
گونه از اجداد انسان در ماقبل تاریخ که واجد هوش یا فکر نسبی بودند.
جملاتی از کاربرد کلمه نئاندرتال
به نظر می‌رسد که روند استفاده از ابزار سنگی تا حدود ۴۰٬۰۰۰–۵۰٬۰۰۰ سال پیش به صورت پلکانی بوده است. در هر مرحله (انسان ماهر، انسان کارورز، انسان نئاندرتال) استفاده از ابزار سنگی به صورت پیشرفته تری از مرحلهٔ قبل آغاز شده است، ولی بعد از شروع هر مرحله، توسعهٔ بیشتر ابزارها کند بوده است. این گونه‌های انسان از لحاظ فرهنگی محافظه کار بوده‌اند، ولی از ۵۰٬۰۰۰ سال پیش، فرهنگ مدرن انسان شروع به رشد با سرعت بیشتری نمود. جارد دایموند، نویسندهٔ کتاب سومین شامپانزه، و سایر انسان‌شناسان این موضوع را «جهش بزرگ رو به جلو» می‌نامند.
پژوهش‌های باستان‌شناسی نشان داده که دشت اسلام‌آباد از دورهٔ پارینه‌سنگی میانی مورد سکونت انسان بوده‌است. قدیمی‌ترین بقایای سنگ‌وارهٔ انسان که در ایران یافت شده مربوط به غار وزمه در شهرستان اسلام‌آباد است. این نمونه یک دندان آسیای کوچک مربوط به کودکی حدوداً هشت ساله از گونهٔ نئاندرتال است.
منطقه ای که اکنون به آسن شهرت دارد از حدود 80 هزار سال پیش سکونتگاه انسانهای نئاندرتال بود و ابزار آلات مورد استفاده آنها به تازگی کشف شده است. از حدود 5 هزار سال پیش آسن کنونی محل کشت و کار و مزرعه بوده است ولی زمان نقل مکان صومعه ماریا به عنوان تاریخ شکل گیری آسن شناخته می شود.
مردم‌گیاه‌شناسی در یک تعریف کلی، علم ممنرابطهٔ بین انسان و گیاهان است. این رابطه از زمان آغاز فرهنگ و تمدن انسانی وجود داشته‌است. شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که انسانهای نئاندرتال از گیاهان استفاده می‌کردند.
طبق تحقیقات باستان‌شناسی، استان‌های ساحلی دریای خزر احتمالاً از ۰۰۰‘۷۵ سال پیش محل زیست انسان راست‌قامت بوده‌است. در سال ۱۳۳۰ کارلتون استیونز کون باستان‌شناس آمریکایی اسکلتهایی از انسان نئاندرتال را که ظاهراً نیای کهن اقوام ساکن کرانهٔ دریای خزر بوده‌است، در غارهای هوتو و کمربند کشف کرد. از جملهٔ این اقوام ورکانیان یا همان هیرکانیان در گرگان، تَپوران در منطقهٔ کوهستانی البرز، آماردها یا همان مَردها در مازندران و حدود آمل، و کادوسان در گیلان و مادها در فارس بودند. آماردها در کنار ضلع غربی رود هراز سکنی گزیدند و شهر آمل پایتخت خود کردند که اسم شهر آمل به احتمال بسیار زیاد از نام آنان گرفته شده‌است.