می گساری

که ما می گساریم و مستان شویم سوی خانهٔ بت پرستان شویم

گه بر سر کوجه ی خرابات سر پای برهنه می گساریم

وزان روی سهراب با انجمن همی می گسارید با رودزن

ز می گساری مه پیکری که گویی هست بدیع صورت آن میگسار از آتش و آب

چو با ما غمگساری می‌توان کرد چرا با دیگری غم می گساری

که دلشادی و می گساری همی چرا غم خوری و اشک باری همی

ای شهریار عالم یک چند صید کردی یک چند گاه باید اکنون که می گساری

گهی می گسارید و گه چنگ ساخت تو گفتی که هاروت نیرنگ ساخت

اگر می گساریم با انجمن گر آهسته باشیم با رای‌زن

شما می گسارید با من سه روز چهارم چو خورشید گیتی فروز