مگی

در گناهی که تو بر او راندی هیچ بر وی مگیرو در گذر آن

هر زمان ما را چنین اندر غم و خواری مگیر وین چنین بازار عشق خویش بر جانش نگر

مگیر زلف سیاهش ببوی دانه خال که بهر مهر نشاید میان مار گرفت

و آنک او در عالم معنی ز دلبر دور نیست گر بصورت دامن دلبر نگیرد گو مگیر

هر کرا شاه بر کشد، بپذیر وانکه را دشمنست دوست مگیر

چون صبر نیست کز تو نظر بر توان گرفت یکباره برمگیر ز بیچارگان نظر

به همه عمر اگر کند گنهی یک گنه را ازو هزار مگیر

ای دل ریش من از جور تو غمگین گونه لبت از خوردن خونم شده رنگین گونه