مکوکب

ای تیر آسمان کمر چرخ برگشای وان ترکش مکوکب شه باز کن زدوش

این درقه ی مکوکب کردون فیل رای باز، از نیام ملک بر آهیخت خنجری

سحرگاهان که زد چرخ مکوکب ز زرین کوس کوس رحلت شب

وین ابرهٔ ازرق مکوکب را زانصاف‌، دو رویه اَسترگیرم

چرخ مکوکب ‌گرت به درع نشاید شایدت از بهر درع ‌کیسهٔ ارزن

بر بارگی روم که سپهر مکوکبم در خاک کی شوم که محیط معقّرم

پر از دیو است این گردون تاریک پر از غول است این چرخ مکوکب