مکن

هر چند دراز کرده بد گوی زبان ای چشم و چراغ عاشقان گوش مکن

تا چند سر بجهل برآری؟ مکن چنین سر را بدل فرو بر و از دوست سر بر آر

مرا انداز سوی بحر هستی مکن چندین تو بر من پیش دستی

لب بر لب تو ساعتکی خوش داریم این یک لب بوسرا بما زهر مکن

بیداد مکن که مردم آزاری تو در زیر لبی به یا ربی برخیزد

رد مکن نقد هستی از جامی کز گدا هرچه هست بسیار است

مکن بد با کسی و بد میندیش کجا چون بد کنی آید بدت پیش

مکن عشق نهان چون شمع روشن که باشد از حسودان بیم کشتن

چو سگ از پس مکن چندین جهانی که این سگ را تمامست استخوانی