مکتحل

زلف بنفشه‌ها ز هوا مانده مشک‌بوی چشم شکوفه‌ها ز صبا گشته مکتحل

مبیِّناتٌ لمن اضحی له بصرٌ بنور معرفة الرحمن مکتحلا

چیزی که زیر هاون افلاک سوده شد این سرمه نیست دیده از آن مکتحل مکن

عجب دردی برانگیزی که دردم را دوا گردد عجب گردی برانگیزی که از وی مکتحل باشم

چشم هستی که از او بزم جهان شد پرنور سرمه امر تو را تا به ابد مکتحل است

ترا باید به کوشیدن ز خود این راز پوشیدن بدو چون مکتحل گشتی به خود چون مشتغل باشی

بگرد نعل تو چشم ملوک مکتحل است تو نور مردم آن چشمهای مکتحلی