مکانت

حقیقت در خدائی رهبری تو هم از کون و مکانت بگذری تو

دیدی آخر که احتمال شکیب با غم او نبود امکانت

تو هستی این زمان در جسم و جانت نظر کن هستی کون و مکانت

در کون و مکانت می نجویم کآن حضرت ازین و آن برونست

مکانت منزلی باشد بحاصل که ارفع نزد حق است از منازل

یکی جوید نشان از بی نشانت یکی داند مکان در لامکانت

پیمانه چشمکانت عالم به غمزه بگرفت لشکرشکن که دیده اینگونه ناتوانان

ترسم که رسایی نکند پایه بختم ای مایهٔ اقبال، بلند است مکانت

براندازی حجاب آسمانت یکی بینی مکین را با مکانت

آن آسمان مکانت و آن آفتاب رأی کز بندگان گزید ترا سایه خدای