مژه

منکه دارم از مژه بر دیده چندین خار را جمله در چشمم نروبم گر در خمار را

دل تاریک مرا خانه خود کرد و خوش است که به تیر مژه آن خانه پر از روزن کرد

عشقم آتش زد و آب مژه از سر بگذشت پی آن گوهر یک دانه به دریا زده‌ام

باده ندارم که به ساغرکنم گریه ‌کنم تا مژه‌ای تر کنم

نگهش با مژه، هم بزم نگردیده هنوز شرم ازین قصه خبردار و حیا آگاه است

نگه از ذوق چنان رفته ز خویش که کشندش مژه‌ها دوش به دوش

صرف نظر از نوع بلفاریت، علائم عبارتند از: خارش، سوزش، اشکریزش، احساس جسم خارجی، پوسته پوسته شدن (روی مژه‌ها و در گوشه چشم یا روی پلک)، خشکی و قرمزی لبه‌های پلک. ممکن است با کونژنکتیویت اشتباه می‌شود.

عمری مژه‌ام آب ده کشت وفا بود این سبزه‌ام آخر ز لب گور برآمد

بساد داد آفرین بر شاه میمون به یاد دوست افشاند از مژه خون

تا نظر از گل رخسار تو برداشته ام مژه دستی است که در پیش نظر داشته ام

زبر پا دیدم از نشاط مپرس مژه پل گشت و نای و نوش گذشت