مژده

بدین مژده داریم از تو سپاس زهی نیکدل شاه نیکی شناس

من بندهٔ آن خواجه که با مژدهٔ عفوش هر بنده که بر خواست به فکر گنه افتاد

گر دیده یک اهل دیده بودی دل مژده پذیر دیده بودی

این دوره، ۷۰ سال نخست سده میلادی و پیامبری عیسی از ۳۰ میلادی را در بر می‌گیرد. پس از به صلیب کشیده شدن عیسی در ۳۳ میلادی به‌دست پنطیوس پیلاطس، حواریون وی از جمله پطرس، متی و یوحنا به مژده و گسترش این دین پرداختند. از جمله آثاری که در این زمانه به‌نگارش درآمده‌اند، انجیل‌های متی، مرقس، لوقا و یوحنا و رساله‌های حواریون هستند که در روزگار دفاعیات مسیحی (۱۵۰–۴۰۰ میلادی) به صورت یک گروه و با فرنام عهد جدید گردآوری شدند. این گِردایه با نام انجیل نیز شناخته می‌شود.

در برگردان عنوان این کتاب به فارسی، مژدهٔ دقیقی آن را اتود در قرمز لاکی ترجمه کرده است که همان‌طور که در مقدمه کتاب گفته است اولین بار توسط کریم امامی اینگونه ترجمه شده است.

چه انتظار و چه غم هین ز هاتف غیبم رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

مژده آوردند ما را بر نجات مژده‌ای کز وی بیفزاید حیات

دربارهٔ ماجرای آزادی کاظم از حبس، مسعودی و ابن خلکان از قول عبدالله بن مالک خُزاعی، رئیس نگهبانان قصر هارون، نقل کرده‌اند که هارون، خزاعی را در ساعتی از شب که سابقه نداشته، احضار کرده‌است و از او خواسته موسی کاظم را آزاد کند و دلیلِ این تصمیم را خوابی ذکر کرده که در آن یک حَبَشیِ نیزه‌به‌دست، او را تهدید کرده‌است که در صورت امتناع از آزادیِ موسی کاظم او را خواهد کشت. بنابر این گزارش خزاعی همان وقت برای اجرای دستورِ هارون به زندان رفته و از قول موسی کاظم شنیده‌است که جدّش، پیامبر در خواب به او مژدهٔ آزادی داده‌است.

ای خداوندی‌ که دیدار تو را عالم همی از سعادت هر زمانی مژدهٔ دیگر دهد

گر مژده وصال رسد در زمان بمیر وز بعد مرگ اگر برسد دوست جان مخواه

چنان بگرفته در آغوش چشمم نقش رخسارش که از یکدیگر او را مژده دیدار نگشاید

خلق از «مژده بر» و«مژده شنو» جمع شوند جمله جوهر طلب و جوهری و گنج ستای

کنون که مژدهٔ دیدار شوق بنیادست به هر طرف رودم دل تجلی‌آبادست