موکب

غبار موکب او را همی برند نماز برآسمان بلند اختران نورانی

مقدم گل چونکه بر عالم فرح افزود زود سوختن باید ورا در موکب مسعود عود

ز مویش موکبست او را ز رویش چون چراغ از وی چو بگشاید سر زلفین خود مشگین دماغ از وی

آیند روز و شب ز پس یکدگر مُدام تا بر در تو موکبِ اقبال زین‌ کنند

همایون کوکبی خورشید جامش فریدون موکبی جمشید نامش

مه ببوسید سر گرد سواران ترا چون سوی ماه شد از موکب تو گرد سوار

خیز، که در میرسد موکب سلطان گل چارهٔ بزمی بساز، تا بنهی خوان گل

از موکب لشکر فراقش بر دیده ی عشق من غباریست

از پل نجست با تو بداندیش تو از آنک نصرت رفیق موکب گردون خرام تست

موکب عشق جهان تا بجهان خواهد تاخت رایت عقل بیک گام نگون خواهد شد