مونرو

کاناپه بوکا در سال ۱۹۷۰ میلادی به عنوان بخشی از پروژۀ یک مرکز تناسب اندام جدید در میلان طراحی شد که استودیو ۶۵ برای تکمیل آن سفارش داده شد. مبل ادای احترامی به اثر سورئالیستی سالوادور دالی، پرترۀ می وست بود. این محصول توسط گوفرام، تولیدکنندۀ مبلمان ایتالیایی تولید شده‌ است. نام اصلی مریلین بود، و به مریلین مونرو و همچنین صاحب سالن بدنسازی، مریلین گاروشی، تقدیم شد. به گفتۀ یکی از طراحان آن، فرانکو آئودریتو، کاناپه «در مورد وسواس ظاهری ما صحبت کرد.» کاناپۀ بوکا هنوز در حال تولید است.

والاک در آخرین فیلم‌های سه اسطوره بازیگری هالیوود ایفای نقش کرد که هر سه بازیگر به ترتیب عبارتند از: کلارک گیبل، مریلین مونرو (نخاله‌ها) و استیو مک کوئین (شکارچی)

پیتر اچ. گیلمور از لاوی نقل می‌کند زمانی که مریلین مونرو هنوز به شهرت نرسیده بود، رابطه‌ای کوتاه مدت با لاوی داشت.

تک‌آهنگ اصلی این آلبوم، «جو راننده تاکسی» بود. آهنگی که در فرانسه به موفقیت چشم‌گیری دست یافت و در چارت موسیقی در بریتانیا، سوئد و نروژ در رتبهٔ یکم قرار گرفت. تک‌آهنگ تحسین‌شده‌تر این آلبوم «مرلین و جان» نام داشت که ادای احترامی بود به مرلین مونرو.

بیشتر داستان‌های مونرو برای اولین بار در نشریه معتبر نیویورکر منتشر شده‌اند. آخرین داستانی که از مونرو در نیویورکر منتشر شد «آموندسن» بود که اوت سال ۲۰۱۲ چاپ شد. «زندگی عزیز»، آخرین مجموعه داستان مونرو هم پاییز گذشته منتشرشد.

اجرای مونرو توسط هنرمندان مختلف از مدونا و کایلی مینوگ تا جری هالیول و آنا نیکول اسمیت مورد ارجاع قرار گرفته‌است. در موزیک ویدئوی «دختر مادی» مدونا به‌طور خاص از مجموعه و لباس‌های مشابهی برای خواننده و رقصندگان مردش استفاده شده‌است. نمونه این ترانه توسط مگان دی استالین و نورمانی در سال ۲۰۲۰ با عنوان «الماس‌ها» تهیه شده‌است، و در این موزیک ویدئو با مجموعه ای و لباس‌های مختلف عملکرد فیلم مونرو تداعی شده‌است. صدای آواز مونرو نیز در پس زمینه در طول ترانه شنیده می‌شود.

وقتی در سال‌های ۱۹۵۰ کار بازیگری سینما را شروع کرد. تهیه‌کننده‌ها که نام هُنری "آن مارنو' را غیر آمریکایی تشخیص داده بودند اسامی دیگری به او پیشنهاد کردند. خود او می‌گفت اسم بنکرافت را انتخاب کرد چون آوای پر تشخصی داشته‌است. بازی در فیلم را از سال ۱۹۵۲ و در فیلم زحمت در زدن به خودت نده (در مقابل مریلین مونرو) آغاز کرد. او در سال ۱۹۵۸، در نمایش برادوی به نام دو نفر برای اله‌کلنگ در مقابل هنری فوندا بازی کرد و موفق به دریافت جایزه تونی برای این بازی شد.

استیون آر مونروی (زاده ۱۵ سپتامبر ۱۹۶۴) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس اهل ایالات متحده آمریکا است.

لنگدان در مونرو شهری در ایالت میشیگان متولد شد و در دانشگاه میشیگان تحصیل کرد.

این سازمان که در سال ۱۹۳۶ تأسیس شده عضو کنفدراسیون فوتبال آفریقا و فیفا نیز می‌باشد و مقر آن در شهر مونروویا است.