موسیقی آوازی

موسیقی آوازی

معنی کلمه موسیقی آوازی در فرهنگستان زبان و ادب

موسیقی آوازی
{vocal music} [موسیقی] نوعی موسیقی که با صدای انسان اجرا می شود و می تواند با ساز همراهی شود

معنی کلمه موسیقی آوازی در دانشنامه عمومی

موسیقی آوازی. موسیقی آوازی ( به انگلیسی: Vocal music ) نوعی از موسیقی است که توسط یک یا چند خواننده همراه ( کانتاتا ) یا بدون همراهی سازهای مختلف ( آکاپلا ) اجرا می شود، به شکلی که تمرکز اصلی قطعه بر آواز خواندن است. در مقابل، نوعی از موسیقی که از آواز استفاده می کند اما مانند «موسیقی آوازی» خواننده یا خوانندگان برجستگی لازم را در آن ندارند، عموماً موسیقی سازی محسوب می شوند ( به عنوان مثال: گروه کر زنان در موومان پایانی سمفونی سیاره ها اثرِ گوستاو هولست ) و به همین ترتیب موسیقی بدون هیچ گونه همراهی برای آواز را «آکاپلا» می نامند.
موسیقی آوازی غالباً دارای کلماتی در قالب متن ترانه است، گرچه نمونه های قابل توجه صوتی نیز وجود دارد که با استفاده از هجا، صداها، صداهای غیرزبانی و گاهی به شکل نام آوا مانند صداخوانی در موسیقی جاز، اجرا شده است. یک قطعهٔ موسیقی کوتاه آوازی و باکلام اکثراً به عنوان یک تصنیف یا ترانه شناخته می شود، اگرچه در سبک های مختلف موسیقی ممکن است به آن آریا یا سرود گفته شود.
موسیقی آوازی به طور کلی دارای حرکتی پایدار و سکانسی است که در ارتفاع صوتی به بالا و پایین می رود و ملودی ساخته می شود اما در برخی سبک ها از لحنِ کمتر متمایزی استفاده می شود، مانند گفتار ریتمیک در موسیقی رپ. همچنین ممکن است از تکنیک های دیگری مانند: فریاد زدن، غرغر، آوازخواندن با گلو یا لرزش آن، بهره گرفته شود. موسیقی آوازی احتمالاً قدیمی ترین شکل از موسیقی است، چراکه به هیچ صدای دیگری جز صدای انسان نیاز ندارد و همهٔ فرهنگ های موسیقی دارای فرم یا نوعی موسیقی آوازی هستند.

معنی کلمه موسیقی آوازی در ویکی واژه

نوعی موسیقی که با صدای انسان اجرا می‏شود و می‏تواند با ساز همراهی شود.

جملاتی از کاربرد کلمه موسیقی آوازی

بعد از انقلاب عمده وقت ابراهیمی به آموزش ردیف‌های آوازی به شاگردان و علاقه‌مندان موسیقی آوازی صرف شد.
با این همه، تمام آثار موسیقی دورهٔ پایانی باروک پلی‌فونیک نیستند. بافت یک قطعه به ویژه در موسیقی آوازی که دگرگونی‌های حالت کلام، تضاد موسیقایی را ایجاب می‌کند، ممکن است دچار تغییر شود. نکتهٔ دیگر این که آهنگ‌سازان باروک در شیوهٔ پرداختن به بافت موسیقایی با یک‌دیگر متفاوت بوده‌اند. برای نمونه، باخ تمایل به استفادهٔ مداول از بافت پلی‌فونیک داشت، حال آن که هندل تضاد میان بخش‌های پلی‌فونیک و هوموفونیک را بسیار بیش‌تر به کار می‌گرفت.
وی دارای مدرک پی‌اچ‌دی موسیقی‌شناسی از دانشگاه تورنتو و هم‌اکنون استاد این رشته در دانشگاه برندایس است. از جمله کتاب‌های او می‌توان به «تمثیل‌های آهنگین در موسیقی آوازی یوهان سباستیان باخ» اشاره کرد.