مورچگان

جز سعی، نیست مورچگان را وظیفه‌ای با فکر سیر و خفتن خوش، مور را چه کار

از اتفاق مورچگان غافلی مگر ورنه چرا حقیر شماری و ناتوان

یا رهگذر مورچگان است به ‌گلبرک یا بر سمن تازه بنفشه بدمیدست

کژی دنبال مار؛ قدرت او دان چنانک راست به الهام اوست، مورچگان را قطار

ترسم که ترا چاکر خود پندارند آن مورچگان که رزقشان پیکر توست

گشت ظالم شکن از عدل تو مظلوم چنانک طعمه مورچگان از دل شیر اجم است

بر گل رقمی ز مشک ناگاه زدند بر تنگ شکر مورچگان راه زدند

جز خطش در شکن زلف ندیدم‌که روند فوجی از مورچگان در شب تاری به قطار

جوهر آن تیغ بر صحیفهٔ آن تیغ مورچگانند در محیط شناور

غاری چو چه مورچگان تنگ در این راه به چون به حضر ساخته از سرو سهی کوی