مور

در همه جا و در همه مورد نفس خود امتحانت باید کرد

چون مور رسیدیم سر خرمن دو نان پروازکنان از هوس دانه گذشتیم

داشت میراث بنده ای ز پدر بسته در خدمتش چو مور کمر

بپیچیده از کینه هر دو به هم هم آن نامور مرد و هم پیلسم

دل موری میازار ار چه خرد است که خردک نالشی سازد تو را خرد

بتابید از نامور مرد اسب همی رفت بر سان آذر گشسب

بر لانۀ مور اشتر مست آوردن بتوان نتوان ترا بدست آوردن

هربار دانه بهر هما افگنیم و مور آید به دام و دانه رباید ز دام ما