موجزن

بحریست موجزن سر کویش ز بس افتاد بر روی یکدگر دل بیتاب بر زمین

بحر معنی تا نگردد موجزن در هر کنار جای دادن لفظ را باشد میان جان عبث

سپاهی همچو دریا انجمن کرد جهانی در جهانی موجزن کرد

زمین از زرّ و گوهر موجزن بود جهانی در جهانی مرد و زن بود

نرگسستانهاست هرسو موجزن اما چه سود کس چه‌بیند زین چمن بی‌چشم بینایی‌که نیست

جوهر علوی‌ست از هر جزوسفلی موجزن سنگ هم با آن زمینگیری سراپا آتش است

تیغ زیر دست و زیر پا، عقاب موجزن شطش به پیش رو، ز آب

می مینای این چمن ز شکست است موجزن پی بوگیر و درشکن به خیال ترنگ‌گل

چو نور هفده مویش موجزن شد نماز هفده فرض مرد و زن شد

موجزن شد بحر شوقش در دلم عشق ا و سر بر زد از آب و گلم