مهپاره

بهرنوعی که داند چاره جوید خلاص کارت ای مهپاره جوید

منزلی بخش این دل آواره را باز ده با ماه این مهپاره را

چو آن مهپاره زخمه ساز می کرد ستاره بر فلک پرواز میکرد

جیب دل از روی تومه پاره است چاره آن روی تو مهپاره است

مهپاره ازین دو شاه زاید سیاره ازین دو ماه زاید

عرق بر روی چون مهپارهٔ شاه چو پروین بود بر رخسارهٔ ماه

ز فرّ او از ان مه پاره آمد که او خورشید صد مهپاره آمد

ازان مه پارهٔ هست آسمان شد که او مهپارهٔ هر دو جهان شد

(جوان:) سلام مریم مهپاره (مریم): کیست ای وایی! (جوان): منم نترس عزیز، از چه وقت اینجایی؟

هنوز تیره شبم با هزار مشعل آه شبی که همچو تو مهپاره یی نمی یابم