مهوس

دل بسته هوس چه زنم لاف عشق تو کار مهوسان نبود مهر مهوشان

صورتش بست کز رسیدن او خاطر من مهوس است برفت

شبی که روی تو ما را چراغ مجلس شد به سوختن دل پروانه‌اش مهوس شد

به توبه شیخ مهوس مرا موسوس شد چو دید ساغر لعلت حریف مجلس شد

عشق وهوس وجود و عدم این چه علت است پیدا بود نهایت حد مهوسی