مهمه

بالای ممالک را در مهمه دل گم کن بالای خلافت را در درگه سلطان کش

زمزمه خلوت سر صفا همهمه ساحت مینوست عشق

عدلی و جواد و قادر و قائل کل یا همهمه اراده و علم و حیات

بزمی که سازد زمزمه وزخلق برد همهمه خوبان عالم را همه چون نقش بردیوال بین

بنده وکیلم به رأی‌های دروغی همهمهٔ نوبهار اگر بگذارد

و چون انواع باطل و معاصی بی حد و حصر است، ذکر آنها نیز بی نهایت است و کم کلامی است که چون در آن گشوده شد منتهی به یکی از اینها نشود پس خلاصی از اینها نیست مگر به اینکه آدمی اقتصار کند بر قدر ضرورت از امور مهمه دین و دنیای خود.

بگذار که بی همهمه فارغ شوم از کار چون صبح شود هرچه بخواهی ببر از من

شهریست پر از همهمه و قالاقیل بهتان و دروغ و غیبت و فحش سبیل

هر لب بگفتگوئی و هر سر بسیرتیست مائیم و دل بهمهمه و گفتگوی دوست

دویم را عمر شش مه بود رفته که بودان شش مهمه ماه دو هفته