مهستی

خوانند بطنز مهستی را فلکی گویند بطعنه کافرک را محمود

که: ای مکلموت من نه مهستیم من یکی پیر زال محنتیم

ای نقش بند پنهان کاندر درونه ای جان داری هزار صورت جز ماه و جز مهستی

بصد دل بود شه دیوانهٔ او حریف مهستی بد لیک مهرو

گو در سر راه «مهستی» را دیدم کز آرزوی تو جان شیرین میداد

گر ترا مهستی همی باید آنک او را ببر مرا شاید

ز بنفشه ارغوان هم خبری بجست آن دم بگزید لب که مستم به سر تو، ای مهستی

کای مقلموت من نه مهستیم من یکی زال پیر محنتیم

«مهستی» را کلام شیوایت راحت جسم ناتوان بخشد