مهردار

خدایگانا از مهردار شه فریاد که نیست ایمن ازو در زمانه جان و تنی

چنین باشد روان مهرداران که بخشایش کنند بر نیک یاران

نام خداوندی که مؤمنان را دل دارست، و دوستان را وفادار، مریدان را مهردار است، و عاصیان را آمرزگار. در ذات بی‌نظیرست و در صفات بی‌یار، فضلش بسیار و کرمش بی‌شمار، زیبا صنع و شیرین گفتار، عالم الاسرار و معیوبان را خریدار. خداوندی که باز راز او دلهای دوستان شکار کرد، و آنچه از کلّ کون بپوشید بر آب و خاک آشکار کرد. دلهای مؤمنان بنور معرفت با ضیاء کرد. زبانهاشان بنطق شهادت گویا کرد.

گر توانی بر لب خود مهر خاموشی زدن بی سخن همچون سلیمان مهردار عالمی

ز خامشی دهن غنچه مشکبو گردید خوشا لبی که بود مهردار خاموشی

زبان ز حرف بد و نیک آن چنان بستی که گشته است عقیق تو مهردار سخن

نیستی گر مهردار رحمت پروردگار چون نگین بهر چه داری این سیاهی بر جبین؟

بوسه که یابد از لب چون انگبین تو؟ کز عصمت است لعل تو چون موم مهردار