معنی کلمه مهرب در لغت نامه دهخدا
اندر آن دم جوحی آمد در بزد
جست قاضی مهربی تا درخزد.مولوی.|| پناهگاه. پناه. ملجاء : جز حضرت ابوعلی ملجأی نشناخت و مهربی ندانست. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 125 ). مهربی از حضرت آل بویه حصین تر و جبلی از این متین تر در روی زمین میسر نخواهد شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 137 ).
مهرب. [ م َ رَ ] ( ع مص ) هَرَب. هَرَبان. ( منتهی الارب ). گریختن.
مهرب. [ م ِ رَ ] ( ع اِ ) چوبی است کشاورزان راکه بدان زمین را شیارند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
مهرب. [ م ُ رِ ] ( ع ص ) ترسان. ( منتهی الارب ).