مهتری

همه مهتری باد فرمان ما نکو کاری و رای و پیمان ما

اگر سوی روم آورد لشکری جز از من بود روم را مهتری

با بقای پدر پسر ناید شادی مهتری به سر ناید

نوشته سوی مهتری باهله که گرلشکر آید مکنشان یله

پذیره شدش گیو با لشکری و زآن شهر هر کس که بد مهتری

آدم در آب و گل بدو میبود او نبی خلقی نگشته ظاهر و او داشت مهتری

من بر امید مهتری ای بانو عمر خویش اینجا چه گم کنم که غلامی به من گم است

فرستاد نامه به هر کشوری به هر نامداری و هر مهتری

بیابی به نزدیک من مهتری شوی بی‌نیاز از بد کهتری

به دریا دهم مر تو را مهتری هَمَت گنج باشد هَمَت برتری