مهابت

مردان با مهابت و گردان کامگار میران با سیاست و شاهان نامور

به نفس نامیه گر بنگرد مهابت تو بقم برآید ازین پس به رنگ برگ زریر

قدم ز بیشه برون گر نهد پی نخجیر کند مهابت عدل تو پی به ناخن شیر

دور باش و نیزه و شمشیرها که بلرزند از مهابت شیرها

ز ابروی تو تفاوت بسی است تا شمشیر کجا مهابت موج بلا، کجا شمشیر؟

ز تندباد خزان مهابت تو فتد به خاک پنجهٔ خورشید همچو برگ چنار

شاهی که از مهابت دوران عدل او از چشم باز خون کبوتر فروچکد

جمشید ملک پرور و خورشید نوربخش دریای با مهابت و گردون کامران

غوث الاعظم که از مهابت سهمش سهم حوادث همی شود منقوس

همی نگون شود از بأس و از مهابت شاه به ترک خانۀ خان و به هند رایت رای