منکوب

نکبتت عام نکبتی است کزو شرع منکوب و ملک منکوسست

مغلوب حکمش‌ چار حد منکوب قهرش دیو و دد هم حکمران بر نیک و بد هم قهرمان بر خیر و شر

عقل که کارفرمای مملکت بدن است به واسطه آن مقهور و «منکوب»، و قوه عاقله که مخدوم قوا و حواس است، خادم و مغلوب می گردد تا کار به جائی می رسد که همت انسان بر تمتع از جواری و نسوان، «مقصور»، و از سلوک آخرت مهجور می شود.

زتو توفق یابد و خذلان هر که مسعود هر که منکوبست

بلکه در کشور عراق نیز توسط خواننده‌های مشهور این کشور مانند داخل حسن و سلمان منکوب استفاده می‌شد. این آوازها که به پنج درجه می‌رسد در اهواز و کشورهای عربی به طور معروف هستند.

از ما همه عجز و نیستی مطلوب است هستی و توابعش ز ما منکوب است

شه ماد مغلوب و منکوب شد سپاه شکسته در آشوب شد

شفای جان منکوبی به حسن و لطف منسوبی ترا ایزد بدین خوبی چگونه آفرید ای جان

چو منکوب از وطن در رفت ججهار شکارافکن درون آمد جهاندار

به دلیل حزن زیبایی که این سبک دارد این لحن نه تنها در خوزستان توسط خواننده‌هایی مانند حسن معشوری، ثامر زرگانی، علی ادریس، علی رشداوی شیخ کریم باوی خوانده می‌شود بلکه در کشور عراق نیز توسط خواننده‌های مشهور این کشور مانند داخل حسن و سلمان منکوب استفاده می‌شد. این آوازها که به پنج درجه می‌رسد در اهواز و کشورهای عربی به طور معروف هستند.

ذلیل و خسته و منکوب و مخذول شکسته دل تر از حکام معزول

من کوب بخت بینم و منکوب از آن زیم من کوس فضل کوبم، منکوس از آن بوم