منهی

پس آنگه روزه گیر از هر چه منهی‌ست اگر دانسته‌ای کالصّومُ لی چیست

و جایز ان یدعو لابیه فی حال حیاته و ان کان کافرا لانّه لا یعلم انّه یموت علی کفره و لم یکن منهیّا عنه، فلمّا تبیّن له انّه عدوّ للَّه تبرّأ منه.

اگر نیافتی از منهیان عالم غیب دلم ز لطف تو در عالم مثال خبر

و گفت: بسیار بگریید و کم خندید و بسیار خاموش باشید وکم گوئید و بسیار دهید و کم خورید وبسیار سر از بالین برگیرید وباز منهید.

خوب و بد آنچه هست‌، نویسند اندرو بی گیر و دار منهی و اشراف و بازدید

رخت دل بر در هوس مبرید مهر شه بر زر دغل منهید

مگر زمنهی رایت شنیده ای حالم که ریش های حریفان همیدهی بر باد

ز الطاف شاه منهی اقبال هر زمان او را نوید موهبتی دیگر آورد

هدایتش ز بصر دیده بان روح کند عنایتش ز زبان منهی خبر سازد

از شمار نحس می‌شوند این قوم تهمت نحس بر زحل منهید