منهل

یک جرعه و صدهزار ساغر یک قطره و صد هزاز منهل

پرتو شیخ آمد و منهل ز شیخ فیض شادی نه از مریدان بل ز شیخ

بصحن بادیه بر کاسه های سر بودی کنون ز فرش پر مرتع آمد و منهل

مسند و مرقدش بر از افلاک مشرب و منهلش ز عالم پاک

قرعت بابک و الاقبال یهتف بی شرعت فی منهل عذب لوراد

روان شو تا که جان گوید: روانت شاد باد و خوش میان آب حیوانی که باشد خضر را منهل

سبز نوشان همه چون سرو به پیرامن جوی باده نوشان همه چون سبزه بگر منهل

مشرب عِرق و منهل جگرش بود از حوض جدّش و پدرش

سبزه چون دست به هم درزند اندر صحرا لاله را پای به گل در شود اندر منهل