منهزم

و چون مرد افتد با خردی تمام و قوّة خشم و قوّة آرزو بر وی چیره گردند تا قوةّ خرد منهزم‌ گردد و بگریزد، ناچار این کس در غلط افتد. و باشد که داند که او میان دو دشمن بزرگ افتاده است و هر دو از خرد وی قوی‌ترند و خرد را بسیار حیله باید کرد تا با این دو دشمن برتواند آمد که گفته‌اند: ویل للقویّ بین الضّعیفین‌ .

آن به قاصد منهزم کردستشان تا ترا در حلقه می‌آرد کشان

ناصح تو محتشم و محترم حاسد تو منهزم و ممتحن

هین عنان در کش پی این منهزم در مران تا تو نگردی منخزم

بیا که حلم شهنشه ثبات آن دارد که منهزم نشود از چنین هزار گناه

یلان شوند ز تیغ تو منهزم چو نانک ز تیغ صبح شود منهزم سپاه ظلام

تا ظفریافتگان منهزمان را گویند که سرخویش فلانی چه به هنگام گرفت

به‌ یک زمان سپهش منهزم شدند چنانک هزیمت از لب جیحون رسید تا در چین

بار دیگر منهزم شد زنگی ازرق چشم شب باز کوس سلطنت زد خسرو زرّین لوا

آفتابی تو و از رایت فرخندهٔ تو منهزم دشمن جان تو چو اختر گشته