مننژیت
معنی کلمه مننژیت در فرهنگ عمید
معنی کلمه مننژیت در فرهنگ فارسی
مرضی است که پرده های دماغ و نخاع را عارض میشود و عبارت از التهاب فضای زیر عنکبوتیه ( دومین غشائ دماغی و نخاعی ) است . عامل این مرض بیشتر یکی از باکتریهای کروی بنام مننگکوک میباشد ولی میکربهای دیگر هم در پیدایش آن دخالت دارند . این مرض ابتدا با حالت زکام و گاهی سر درد و تب سبک و کوفتگی بدن و جاری شدن مایع چرکی از بینی شروع میشود ولی گاه شروع آن بدون عوارض و غیرمحسوس است . مبتلایان باین مرض ممکنست بی اشکال و با احساس کمی کوفتگی پس از یک حالت زکام بطرف بهبود روند و یا آنکه بر عکس بسوی مننژیت سوق شوند . زکام ابتدای مننژیت بسیار ساری است و مبتلایان باین زکام حامل میکرب آن هستند و بیماری زکام را باطرافیان منتقل میکنند و ممکنست که خود با همین زکام نخستین بهبود یابند ولی دیگری را مبتلی به مننژیت سازند . باید توجه کرد که خود مرض مننژیت همه گیر نیست ولی زکام اولیه همه گیر و بسیار ساری است . در برخی اشخاص ممکنست میکرب مرض مستقیما وارد خون شود و تولید عفونت خون نماید . فصل اشاعه این مرض بیشتر زمستان و بهار است و کودکان و افراد مسن بیشتر مبتلی میشوند ولی جوانان نیز از آن معاف نیستند . شروع مرض مننژیت معمولا باتب شدید ( ۴٠ درجه ) لرز سردرد قی یبوست و گاهی آنژین قرمز شروع میشود و زمانی هم باحمله هذیان آور وقتی نیز با انقباضاتی که کم و بیش عمومی است آغاز میگردد . پس از ۴۸ ساعت ( گاهی کمی زودتر و یا کمی دیرتر ) علایم مننژیت ظاهر میشوند . در این مرحله سر درد شدت دارد استفراغ های صفرایی یا غذایی آغاز میگردند . بیمار از کمر دردی شدید شکایت دارد . با شروع درمان سریع مرض مذکور زود معالجه میشود سرسام التهاب اغشیه دماغی و نخاعی ورم اغشیه دماغ و نخاع ورم پرده های دماغ و نخاع .
معنی کلمه مننژیت در دانشنامه عمومی
رایج ترین نشانه های مننژیت سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور ( نور هراسی ) یا صداهای بلند ( صدا هراسی ) می باشد. معمولاً در کودکان فقط نشانه های غیراختصاصی مانند تحریک پذیری و خواب آلودگی مشاهده می شود. اگر ضایعهٔ پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان دهندهٔ علت مشخصی برای مننژیت باشد؛ مثلاً، مننژیت در اثر باکتری مننگوکوک ممکن است همراه با ضایعهٔ پوستی مشخصی باشد.
با یک بزل کمری می توان مننژیت را تشخیص داد یا از بروز آن جلوگیری کرد. یک سوزن وارد مجرای نخاعی می شود تا نمونه ای از مایع مغزی - نخاعی ( CSF ) ، که مغز و نخاع را احاطه کرده است، برداشته شود. CSF در آزمایشگاه تشخیص طبی آزمایش می شود. اولین درمان در مننژیت حاد شامل تجویز آنتی بیوتیک و گاهی داروهای ضدویروس متناسب می باشد. همچنین می توان از کورتیکواستروئید برای جلوگیری از عوارض التهاب شدید استفاده کرد. مننژیت ممکن است منجر به عوارض طولانی مدت جدی مانند ناشنوایی، صرع، هیدروسفالی، و کسری های شناختی شود، به ویژه اگر به سرعت درمان نشود. برخی انواع مننژیت ( مانند انواعی که همراه با عفونت های مننگوکوک، "هموفیلوس آنفلوآنزاً نوع ب، پنوموکوک، یا ویروس گوشک، می باشد ) را می توان با ایمن سازی پیش گیری کرد.
در بزرگسالان، رایج ترین نشانهٔ مننژیت سردرد شدید است که در حدود ۹۰٪ از مننژیت های باکتریایی رخ می دهد و همراه با خشکی پس گردن ( ناتوانی در انعطاف راحت گردن به سمت جلو به دلیل افزایش سفتی گردن و خشک شدگی است ) . نشانه های تشخیصی سه گانهٔ کلاسیک عبارتند از خشکی پس گردن، تب شدید ناگهانی، و وضعیت ذهن دگرگون شده؛ البته هر سه مورد هم زمان فقط در ۴۶–۴۴٪ درصد از موارد مننژیت باکتریایی وجود دارد. اگر هیچ یک از علائم وجود نداشته باشد، مننژیت کاملاً نامحتمل است. سایر علائم رایج در همراهی مننژیت عبارتند از نورهراسی ( عدم تحمل نور زیاد ) یا صداهراسی ( عدم تحمل صداهای بلند ) . کودکان در سنین پایین معمولاً نشانه های ذکرشده را ندارند، و فقط ممکن است تحریک پذیر شوند و مریض به نظر آیند. نرمهٔ سر ( بخش نرم در بالای جمجمهٔ کودک ) ممکن است در نوزدان تا ۶ ماهه برآمده شود. سایر ویژگی هایی که مننژیت را در کودکان از سایر بیماری های کم خطرتر متمایز می کند عبارتند از پادرد، سردی دست ها و پاها، و رنگ پوست غیرطبیعی می باشد.
معنی کلمه مننژیت در دانشنامه آزاد فارسی
تورم مننژهای (غشاهای) اطراف مغز، به سبب عفونت ویروسی یا باکتریایی. مننژیت باکتریایی اگرچه با آنتی بیوتیک ها قابل درمان است، اما خطرناک ترند. تشخیص این بیماری از طریق نیشتر زدن کمر صورت می گیرد. عامل بروز مننژیت باکتریایی، نیسریا مننژیتیدیس، باکتری ای است که روی دیوارۀ اپی تلیومی گلو مجتمع می شود و ۲ تا ۱۰ درصد افراد سالم ناقل آن هستند. بیماری هنگامی بروز می کند که باکتری ها وارد جریان خون شوند، اما این اتفاق به ندرت روی می دهد. بسیاری از ویروس های معمولی می توانند به طور اتفاقی موجب بروز مننژیت شوند، البته معمولاً نه در حالتِ شدید آن. درمان مننژیت ویروسی استراحت بیمار است. سه نوع مننژیت باکتریایی وجود دارد؛ گروه های سرمی ای، بی و سی، که فقط برای ای و سی واکسن تجویز می شود. به هر حال این واکسن ها ایمنی درازمدت نمی آورند و برای کودکان زیر دو سال نیز مناسب نیستند. نوع بی، شایع ترین آن است که عامل بروز بیش از ۵۰ درصد ابتلا به این بیماری در اروپا و امریکاست. شدت بیماری از خفیف تا مرگبار متفاوت است و علایم آن عبارت اند از: تب، سردرد، تهوّع، گرفتگی عضلات گردن، هذیان و به ندرت تشنج. سالیانه حدود سه هزار مبتلا به مننژیت در انگلیس به ثبت می رسد. تا ژانویه ۲۰۰۱، بریتانیا پس از اجرای یک برنامۀ گستردۀ واکسیناسیون که از ۱۹۹۹ آغاز کرده بود، موفق شد مننژیت نوع سی را به طور کامل ریشه کن کند. این برنامه شامل واکسیناسیون ۱۸میلیون کودک و نوجوان بود. بروز مننژیت در جنوب صحرای افریقا ۱۰ برابر اروپا و امریکاست.
معنی کلمه مننژیت در ویکی واژه
که ضمن آن فضای زیر عنکبوتیه ملتهب میشود.
جملاتی از کاربرد کلمه مننژیت
آلبرتو گیوردانی در ۸ نوامبر ۱۹۲۷ دچار مننژیت برق‌آسا شد و این بیماری، مرگ او در سن ۲۸ سالگی را به‌همراه داشت. او را در گورستان «سرتوسا دی بولونیا» به همراه برادرش جوزپه که در ۷ اوت ۱۹۲۰ درگذشته‌بود، به‌خاک سپردند.
انسان در تماس با لاشه یا گوشت خوک آلوده از طریق خراش‌ها یا زخم‌های پوستی آلوده میشود. عفونت در انسان ممکن است شدید باشد. مهم‌ترین علامت، مننژیت است. سپتی سمی، اندوکاردیت و ناشنوایی ممکن است ایجاد شود.