منم منم

خاک است خاک، در لحد، اکنون نه اوست او! آنکس که از غرور همیزد منم منم!

بدشمنم منما رخ از آنکه اعمی را ز حسن و منظر و از لذت و لقا چه خبر

منم منم زده در دل ز عشق یار آتش گمان مبر که یک آتش که صدهزار آتش

منم منم که ز جور تو آگهی دارم تویی تویی که ز حال دلم نیی آگاه

اگرچه نیست تویی ومنی میان من وتو منم منم بتو لایق تویی تویی بمن اولی