منقلب

از می شدن خراب آید نکوترم چون منقلب بود اوضاع دهر در

هر کس که زطاق منقلب گشت بجفت آسایش خویش بر دو بر طاق نهاد

فارغ شدست دولتش از خوف انتقال آمن شدست حشمتش از بیم منقلب

سایلی گفتش چرائی منقلب در چنین وقتی چه باشی مضطرب

در اصبعین او است دل منقلب بدان شکرخدا که منزل دلدار جان ما است

خداوندا صفی را منجذب کن سوی خود قلب او را منقلب کن

دلش در بر چو مرغی مضطرب شد چو گردون بیقرار و منقلب شد

دبیر منقلب پیر و جوانی قلم در خط شده زو هر زمانی

من ار چند باری بدل گفته ام که چون هست کار جهان منقلب

که حالی منقلب می بینم او را بغایت مضطرب می بینم او را