منقص

با محمدت اتصال جویی وز منقصت اجتناب داری

چو هست در تو منقصتی عیب دیگری کردن به آن نه قاعده مرد باهش است

نزدیکی و جز ذات تو مستور از تو ای ستر و زوال و منقصت دور از تو

ز بیم لشگر پیری به زندان منقص گشته بر من زندگانی

مدت دولت فراندهیش ایمن باد همچو دور فلک از منقصت کوتاهی

اشراک و منقصت شده مقبول و روشناس توحید معرفت شده مردود و متهم

فضل المقال علی العفال منقصة وفضل الفعال ععلی المقال مکرمة

چنین که مهبط خیر و کمال شد دل من چه منقصت رسد از طعن اهل شور و شرم

گفتمش یوسف مصری تو ز بس غنج و دلال گفت کاین منقصت حسن فراوان منست

چه غم ز منقصت صورت اهل معنی را چو جان ز روم بود گو تن از حبش می باش