منقاش

هزار بار بمنقاش کلک دست سخاوت ز چشم فضل برون خار امتحان آورد

بمنقاش بربست ره استوار خروشان ابرسان ابر بهار

شرار آتش تیغت ز ابر سیمابی برون کشید بمنقاش قهر صبروقرار

چو بشنید منقاش آمد بجوش برزم اندر آمد چو شیران زوش

که منقاش چینی بود نام من سر شیر جنگی است در دام من

خورشید رتبه ی که به منقاش نوک کلک بیرون کشید دستش از جسم فضل خار

یک روز شیخ جنید به نزدیک او آمد او را دید که بمنقاش گوشت ابروی خویش باز می‌کند گفت: این چرا می‌کنی گفت: حقیقت ظاهر شده است طاقت نمی‌دارم می‌گویم بود که لحظهٔ با خویشم دهند.

بهر برکندن از کسان همه عمر دهنی مو بموی چون منقاش

سپهبد یکی ترک منقاش نام سپه برد بیرون ز چین کاه شام