منظومه شمسی
معنی کلمه منظومه شمسی در فرهنگ فارسی
معنی کلمه منظومه شمسی در دانشنامه عمومی
سامانهٔ خورشیدی از انفجار یک اَبَرنواَختر و فروریزش یک اَبرِ ملکولی چرخان پدید آمد و هویت آن در دوران رنسانس ( نوزایش ) و با مشاهدات افرادی از جمله گالیلئو گالیله دوباره مطرح و شواهد انکارناپذیر آن بر پایهٔ محاسبات او ارائه شد. این منظومه در بازوی شکارچی، کهکشان راه شیری واقع شده و ۲۶٬۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله، و در کنارهٔ کهکشان قرار دارد. خورشید بیش از ۹۹٫۸ درصد جرم سامانهٔ خورشیدی را تشکیل می دهد و سرچشمهٔ انرژی بسیار از جمله گرما و نور است. این ستاره یک ستارهٔ نوع جی رشتهٔ اصلی و عضوی از تودهٔ ستارگان نخستین است. مانایی منظومهٔ شمسی به مانایی خورشید وابسته است.
منظومهٔ شمسی دارای هشت سیاره ( تیر یا عطارد، ناهید یا زهره، زمین، بهرام یا مریخ، هرمز یا مشتری، کیوان یا زحل، اورانوس و نپتون ) و پنج سیارهٔ کوتولهٔ تاکنون شناخته شده ( سرس، پلوتون، هائومیا، ماکی ماکی و اریس ) است. چهار سیارهٔ نخست، سیاره های درونی یا زمین سان هستند و بیشتر از سنگ ساخته شده اند و از چهار سیارهٔ دیگر یا سیاره های بیرونی، مشتری و زحل غول های گازی هستند و بیشتر از گازهای هیدروژن و هلیوم ساخته شده اند و اورانوس و نپتون غول های یخی هستند. افزون بر این اجرام، منظومهٔ شمسی دربرگیرندهٔ اجرام دیگری از جمله قمرها، سیارک ها، شهاب واره ها، شهاب ها، شهاب سنگ ها و دنباله دارهاست. سامانهٔ خورشیدی همچنین دارای مناطق خاصی از جمله کمربند سیارک ها، کمربند کویپر و دیسک پراکنده ( سامانه خورشیدی ) است.
ماده ای رقیق و نافشرده ( با چگالی بسیار کم ) به نام محیط میان سیاره ای در فاصلهٔ میان سیارات و اجسام دیگر وجود دارد. اجزای سازندهٔ محیط میان سیاره ای را هیدروژن خنثی و غیر یونیزه شده، گاز پلاسما، پرتوهای کیهانی و ذرات گرد و غبار تشکیل می دهند. در واقع این پنداشت که فضا یک خلأ کامل است، نادرست است و مواد محیط میان سیاره ای در فضا وجود دارد. سدنا ۹۰۳۷۷ دورترین جسم کشف شده در منظومهٔ شمسی است که اوج آن ۱٬۰۰۰ واحد نجومی است و تناوب مداری آن ۱۰٬۵۰۰ سال به طول می انجامد. ابری کروی شکل و بزرگ به نام ابر اورت منظومهٔ شمسی را دربرگرفته که دامنهٔ آن از ۲٬۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید آغاز می شود و به گستردگی ۵۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید ادامه می یابد. گسترش مرزهای منظومهٔ شمسی تا جایی است که دیگر تحت تأثیر خورشید ( نفوذ نور خورشید، گرانش خورشیدی، میدان مغناطیسی خورشید و بادهای خورشیدی ) نیست. هلیوپاز مرز میان محیط میان سیاره ای و فضای میان ستاره ای است. هلیوپاز به عنوان مرز بیرونی منظومهٔ شمسی در نظر گرفته شده و برآورد می شود که میان ۱۱۰ تا ۱۷۰ واحد نجومی از خورشید دورتر است.
معنی کلمه منظومه شمسی در دانشنامه آزاد فارسی
رجوع شود به:منظومه خورشیدی
معنی کلمه منظومه شمسی در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه منظومه شمسی
شرایط مشابه با آزمایش های میلر – یوری در مناطق دیگر منظومه شمسی نیز وجود دارد که غالباً نور ماوراء بنفش را برای رعد و برق به عنوان منبع انرژی برای واکنشهای شیمیایی جایگزین می کند.
در سال ۲۰۲۰، دیمیتری روگوزین، رئیس آژانس فضایی روسیه، اعلام کرد که جستجوی حیات فرازمینی یکی از اهداف اصلی تحقیقات فضایی عمیق است. او همچنین وجود حیات ساده در سایر سیارات منظومه شمسی را قابل پذیرش نامید.
وی یکی از اعضای ناظران است، که آنها یک گونه فرازمینی هستند که در گذشته‌های دور خود را برای نظارت بر فعالیت گونه‌های دیگر در فضا در سیارات دیگر خود را مستقر می‌کردند. آتوی ناظر برای نظارت بر زمین و منظومه شمسی آن انتخاب شده‌است.
نیوتن فرمولی برای قوانین حرکت و گرانش جهان وضع کرد که دیدگاه غالب علمی را تا پیش از ارائه نظریه نسبیت تشکیل می‌داد. نیوتن از برهان‌های ریاضی پیرامون گرانش برای اثبات قوانین حرکت سیاره‌ای کپلر استفاده کرد. او با بررسی و تشریح جزر و مد، مسیر پرواز دنباله‌دارها، پیش‌روی محوری و سایر پدیده‌ها، تردید در مورد درستی خورشیدمرکزی بودن منظومه شمسی را از بین برد. او نشان داد که حرکت اشیا روی زمین و اجرام آسمانی می‌تواند با اصول مشابهی محاسبه شوند. استنباط نیوتن مبنی بر اینکه زمین کروی با حالت تخت (شعاع قطبی کمتر از شعاع استوایی) است، با اندازه‌گیری‌های هندسی توسط موپرتوئی، لا کانداماین و سایرین تأیید شد و اکثر دانشمندان اروپایی را بر برتری مکانیک نیوتنی بر سیستم‌های قدیمی متقاعد ساخت.
کاوشگرهای پایونیر ۱۰ و ۱۱ و هر دو وویجر، پیام‌هایی از زمین را خطاب به زیست فرازمینی حمل می‌کنند. برقراری ارتباط با فضای دوردست مشکل است؛ برای مثال، رسیدن یک سیگنال رادیویی به فضاپیمای نیوهورایزنز تا هنگامی که در میانهٔ راه خود تا پلوتون بود، حدود سه ساعت طول می‌کشید. ارتباط با پایونیر ۱۰ در سال ۲۰۰۳ قطع شد. هر دو کاوشگر وویجر در حالی که به اکتشاف کمربند خارجی میان منظومه شمسی و محیط میان‌ستاره‌ای مشغول هستند، در وضعیت عملیاتی قرار دارند.
کمی ممکن است عجیب باشد که چگونه نانو الماس‌ها همگی در منظومه شمسی تشکیل شده‌اند. در سطح زمین، گرافیت ماده معدنی کربنی پایدار است، در گوشته زمین و در شرایط مهیا با دما و فشار خاص، تنها الماس‌های خیلی بزرگ تشکیل می‌شوند. با این حال، نانو الماس‌ها به اندازه مولکولی نزدیک هستند: یکی با قطر ۲٫۸ نانومتر، اندازه متوسط، حاوی حدود ۱۸۰۰ اتم کربن است. در موادی که معدنی هستند و کوچک هستند، انرژی سطحی حائز اهمیت است و الماس از گرافیت پایدارتر است، زیرا ساختار الماس فشرده تر است. کراس اوور در پایداری بین ۱ تا ۵ است نانومتر حتی در اندازه‌های کوچکتر، انواع دیگری از کربن مانند فولرن‌ها و همچنین هسته‌های الماس پیچیده شده در فولرن‌ها یافت می‌شود.
آثار عمیق هابل بر کیهان‌شناسی رصدی غیرقابل انکار است. همانگونه که نیکولاس کوپرنیک در شناخت منظومه شمسی و ویلیام هرشل در شناخت کهکشان راه شیری تأثیر گذاشتند، ادوین هابل بر شناخت ما از عالم تأثیر گذاشت.
در سال ۱۹۸۷ الماس‌هایی با قطر حدود ۲٫۵ میلیمتر توسط گروهی خاص از دانشمندان پیدا شد. نشانه ای که معلوم بود آنها از جای دیگری آمدند، گازهای نفوذی در داخل آنها بود. سابقه پیدایش آنها علیرغم یک تاریخ طولانی و خشونت‌آمیز حفظ شد که از زمانی شروع شد که آنها از یک ستاره به محیط بین ستاره ای پرتاب شدند، از طریق تشکیل منظومه شمسی گذشتند، در یک جسم سیاره ای گنجانده شدند که بعداً به شهاب سنگ‌ها تقسیم شد. و در نهایت روی سطح زمین سقوط کرد
کهکشان راه شیری، که منظومه شمسی به آن تعلق دارد، در بسیاری از روش‌ها بهترین کهکشان مورد مطالعه قرار گرفته‌است، اگر چه بخش‌های مهم آن از دید بشر در طول‌موج‌های مرئی از غبار کیهانی پنهان می‌شوند. توسعه ستاره‌شناسی رادیویی، ستاره‌شناسی فروسرخ و اخترشناسی زیرمیلی‌متری در قرن بیستم، اجازه داد تا از گاز و گرد و غبار راه شیری برای اولین بار نقشه‌برداری شود.