منسی

معنی کلمه منسی در لغت نامه دهخدا

منسی. [ م َ سی ی / م َ ] ( ع ص ) فراموش شده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). فراموش کرده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ). فراموش شده و در فراموشی نهاده و غفلت شده و اهمال کرده شده و سهل انگاری شده و سهوشده. ( ناظم الاطباء ) : فأجائها المخاض الی جذع النخلة قالت یا لیتنی مت قبل هذا و کنت نسیاً منسیاً. ( قرآن 23/19 ).
گمان مبر که بماند سوی خدا آن روز
ز کرده هات به مثقال ذره ای منسی.ناصرخسرو ( دیوان چ مینوی ص 362 ).جز محمد منشی که محمد منسی انگاشته اند ازیرا از دفتر مذکوران نام او برداشته... ( نفثةالمصدور چ یزدگردی ص 121 ). || آنکه بر رگ نسای وی رسیده باشد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آنکه بر رگ نسای وی آسیبی رسیده باشد و در این معنی به کسر میم نیزقرائت شده است. ( از اقرب الموارد ).
منسی. [ م ُ ] ( ع ص ) فراموش گرداننده چیزی مر کسی را. ( آنندراج ). آنکه سبب فراموشی و نسیان گردد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) : بنات افکارش غیرت حور و ولدان است ، ابیات دلاویزش ناسخ سخنان سحبان و منشآت لطف آمیزش منسی احسان حسّان. ( مقدمه دیوان حافظ منسوب به محمد گلندام چ قزوینی ص ق ).
منسی. [ م َ ن َس ْ سی ] ( اِخ ) ( به معنی فراموشکار ) اول زاده یوسف است و چون یعقوب را اجل فرارسید یوسف منسی و افرائیم را با خود برداشته و به نزد بستر یعقوب برد تا ایشان را مبارک فرماید... ( از قاموس کتاب مقدس ). پسر یوسف بن یعقوب البکر که یکی از اسباط بنی اسرائیل بدو منسوب است. ( از اعلام المنجد ). رجوع به قاموس کتاب مقدس و سِفْرِ تکوین 48 آیه 5 و مدخل بعد شود.
منسی. [ م َ ن َس ْ سی ] ( اِخ ) پسر حزقیا و جانشین وی بر تخت مملکت یهودکه در سن دوازده سالگی و به سال 698 ق.م. بر تخت شهریاری نشست و به سال 642 ق.م. درگذشت. ( از قاموس کتاب مقدس ). رجوع به همین مأخذ و مدخل قبل و بعد شود.
منسی. [ م َ ن َس ْ سی ] ( اِخ ) نام ناحیه ای که تقسیم آن بدین تفصیل است : 1 - ناحیه ای در طرف شرقی اردن که شامل نصف ملک جلعاد تا باشان و ارجوب بود؛ یعنی از محنایم تا حرمون و از اردن و دریای جلیل تا به دشت سوریه امتداد داشت. 2 - ناحیه ای در مغرب اردن که از دریای مدیترانه تا به اردن و از اشیر و یساکار به طرف شمال تا به افرائیم به طرف جنوب امتداد می داشت. ( از قاموس کتاب مقدس ). رجوع به همین مأخذ و مدخل قبل شود.

معنی کلمه منسی در فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) فراموش شده .
(مُ ) [ ع . ] (اِفا. ) آنکه یا آنچه سبب فراموشی گردد.

معنی کلمه منسی در فرهنگ عمید

آنچه سبب فراموشی شود.
فراموش شده.

معنی کلمه منسی در فرهنگ فارسی

فراموش شده
( اسم ) آنکه یا آنچه سبب فراموشی گردد : [ ابیات دویزش ناسخ سخنان سحبان و منسات لطف آمیزش منسی احسان حسان . ] ( مقدمه دیوان حافظ منسوب بمحمد گلندام . چا. قزوینی .ص ق )

معنی کلمه منسی در دانشنامه آزاد فارسی

مَنَسِّی (Manasseh)
(در عبری به معنی «فراموش کار») نام دو شخصیت در عهد عتیق: ۱. پسر اول یوسف از همسر مصری اش اَسنات و نیای یکی از دوازده سبط بنی اسرائیل ساکن شمال و غرب رود اردن. ۲. شاه یهودا (ح ۶۸۷ـ۶۴۲پ م) و پسر و جانشین حِزقیّا. در دورۀ او یهودا به حضیض انحطاط اخلاقی و معنوی رسید. دعای منسّی، از کتاب های عهدین غیر قانونی، تضرعی است که به او در حال پشیمانی نسبت داده اند.

معنی کلمه منسی در ویکی واژه

فراموش شده.
آنکه یا آنچه سبب فراموشی گردد.

جملاتی از کاربرد کلمه منسی

در سال ۲۰۰۸، حماس به شرکت اصلی مخابرات فلسطین، پالتل دستور داد تا دسترسی به سایت‌های اینترنتی پورنوگرافی را مسدود کند. «جامعه فلسطین به دلیل دسترسی به چنین سایت‌های غیراخلاقی رنج می‌برد. یوسف المنسی، وزیر مخابرات حماس، گفت: بنابراین ما تصمیم گرفته‌ایم که از اخلاق محافظت کنیم و این همچنان سیاست ما است.»
نثر تو طوفان کند از منشیات پیش تو سحبان بود از منسیات
این بدان معنا نیست که هرگز به اخلاق جهانی‌گرایانه توجهی نشده‌است. در واقع، در دودمان ژو چین، مخالفان اصلی کنفوسیوسی‌ها، پیروان موزی برای عشق جهانی استدلال می‌کردند. با این حال، دیدگاه کنفوسیوس در نهایت بر بسیاری از جنبه‌های تفکر چینی تسلط یافت. به‌عنوان مثال، بسیاری گفته‌اند که مائو تسه‌تونگ بیش‌تر کنفوسیوسی بود تا کمونیست. کنفوسیوسیسم، به‌ویژه از نوع مورد بحث منسیوس، استدلال کرد که حاکم ایده‌آل کسی است که (به‌قول کنفوسیوس) «مانند ستاره شمال عمل می‌کند، درحالی‌که ستاره‌های دیگر به دور آن می‌چرخند، در جای خود می‌ماند». به عبارت دیگر، حاکم ایده‌آل از دایره بیرون نمی‌رود و مردم را وادار به خوب شدن نمی‌کند، بلکه الگو آن‌ها می‌شود. حاکم ایده‌آل به‌جای قوانین، هماهنگ بودن را تقویت می‌کند.
کنفوسیوس آشکارا نگفت که آیا بشر نیک یا شر است، این موضوع محور اصلی ستیز بین شاگردان معروف اومنسیوس و هسون‌تسو است. کنفوسیوس در تعلیماتش بر شرافت انسان در روابط اخلاقی تکیه داشت و معتقد بود که برای ایجاد رفاه در جامعه باید به تربیت و تهذیب نفس انسانی از طریق آموزش و پرورش پرداخت.
گمان مبر که بماند سوی خدای آن روز ز کرده‌هات به مثقال ذره‌ای منسی
هر که رخشان دید گوید تا ابد یالیتنی مت قبل الیوم حتی صرت نسیا منسیا