منذر

در کتب اهل تسنن ذیل این آیه روایت‌هایی گزارش شده‌است که مراد از واژه «هادی» را علی بن ابی‌طالب می‌دانند. سیوطی در شان نزول آیه چنین نقل کرده‌است که محمد به هنگام نزول آیه با اشاره دست به سینه‌اش خود را منذر و هشدار دهنده معرفی می‌کند و منظور از هادی در این آیه را علی بن ابی‌طالب بیان می‌کند. در منابع شیعی نیز مراد از بودن هادی در هر قوم را اشاره به این موضوع دانسته‌اند که در هر عصر و دوره‌ای امام و حجت زنده خدا برای هدایت مردم وجود دارد.

چو بشنید منذر ز خسرو سخن برو آفرین کرد مرد کهن

و همچنین طبری از ابن‌عباس در تفسیر خود ذیل این آیه، این گونه نقل کرده‌است: هنگامی که آیه «انما انت منذر و لکل قوم هاد» نازل شد، پیامبر دست خود را بر سینه گذاشت و فرمود: من منذرم و برای هر قومی هادی است. آن گاه اشاره به شانه علی نمود و فرمود: تنها به واسطه تو است که هدایت شوندگان، بعد از من هدایت می‌گردند. همچنین این روایت در منابع شیعی همچون مجمع البیان ذکر شده‌است.

قوله تعالی: اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الآیة... ابی کعب گفت رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلم از من پرسید که ای آیة فی کتاب اللَّه عز و جل اعظم؟ گفت در کتاب خدای کدام آیة بزرگوارتر و شریفتر یا ابا المنذر گفتم خدا داناتر بآن و پس رسول وی، گفت سه بار این بپرسید، پس من گفتم، اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ‌

گشت نعمان و منذر از هنر‌ش این به شفقت برادر آن پدرش

در صف بستان نبشت لاله «نعمان » «منذر» دی را صحیفه «متلمس »

فرستاد با او یکی پرخرد که او را به نزدیک منذر برد

پور منذر که بود نعمان نام در سبق هم جریدهٔ بهرام

ز یک دست بهرام منذر نشست دگر دست نعمان و تیغی به دست

پس پشت او لشکر تازیان چو منذرش یاور به سود و زیان

منذر آن شاه با مهارت و مهر آیتی بود در شمار سپهر

بدو نامهٔ شاه گیتی بداد ببوسید منذر به سر بر نهاد