منجوق

همه گوش پرنالهٔ بوق شد همه چشم پر رنگ منجوق شد

عزّجلال وصلش جبریل درنیابد منجوق کبریایش در لامکان نگنجد

رخ سپهر کبود و قد هلالش خم زرشک شقه ی منجوق و حقه ی در شد

از سر منجوق شه تابد همی خورشید فتح زین قبل میدان او را شیر پیکر کرده اند

بی اندازه منجوق و زرین درفش همان چترها زرد و سرخ و بنفش

همه گرد دژ پر ز منجوق شد درخش ستان ها به عیوق شد

ز موج خون که بر می‌شد به عیوق پر از خون گشته طاسک‌های منجوق

گر تو با واقع مطابق ساختی فهم خود منجوق علم افراختی

زشکل قبّه ومنجوق دست معمارش برای چشم فلک میل وسرمه دان آرد

خیمه ئی کان دست فرّاش ازل زد بهر تو باد منجوقش ز خورشید و طناب از ماهتاب