منتمی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نسبت کننده با کسی و منسوب شونده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ).منسوب شده به کسی. ( ناظم الاطباء ). آنکه خود را به کسی یا چیزی نسبت کند : بل که بسیار ملتجیان و منتمیان به هرحال از ایشان برگشتند. ( عتبةالکتبة ).از حوادث ایام در ضمان امان محمی و به حسن عاطفت مامنتمی پشت به دیوار فراغت بازدهی. ( مرزبان نامه چ قزوینی ص 203 ). خون خلقی از منتمیان درگاه به هر کوی و ساباط بر زمین ریختند. ( نفثةالمصدور چ یزدگردی ص 25 ) || باز پران از جایی به جایی. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). بازی که از جایی به جایی پرد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به انتماء شود.
معنی کلمه منتمی در فرهنگ معین
(مُ تَ ) [ ع . ] (اِفا. ) کسی که خود را به کسی یا چیزی ، نسبت کند.
معنی کلمه منتمی در فرهنگ عمید
۱. آن که خود را به کسی یا چیزی نسبت بدهد. ۲. بازی که از جایی به جای دیگر بپرد.
جملاتی از کاربرد کلمه منتمی
دستور شرق و غرب که بارایش آفتاب مانند ذرّه است به خورشید منتمی