منان

همیشه با دید اندر جهان چو گل خندان چو بخت وارون بر حال دشمنان خندید

که آن دشمنان گر بدانند باز از ایشان شود کار بر ما دراز

دشمنانت چنان که با دل تنگ سنگ بر سر زنند و سر بر سنگ

که امروز من از پی کین اوی برانم ازین دشمنان خون به جوی

بر در تو ز دشمنان گر چه که صد جفا کشم دوستیم حرام باد ار ز تو پای واکشم

که ای سام فرخ رخ نیک‌پی تو چون آتشی دشمنانت چو نی

با دوستان خواجه مرا بود دوستی وز دشمنان خواجه به دل کینه داشتم