ممهد

هر شش نشانده ام به دو مصراع در دست چون عهد تو ممهد و چون رای تو رزین

بر رغم جهانی چه شود، گر چو منی را اسباب مرتب کنی احوال ممهد

سجده کند مهر و مه چون بنشیند یوسف حسن تو بر تخت ممهد

آنگه بساط عدل در ایران ممهد است آنگه نظام کار بر، ارّان مقرر است

تا ملک ز اهتمام تو تمهید یافتست شغل ملوک و کار ممالک ممهدست

در آن خاک، شیراز شهری است شهره که از سبزه دارد بساط ممهد

که کرد کار کرم مرد وار در عالم؟ که کرد اساس ممالک ممهد و محکم؟

بناز ای خداوند اقبال سرمد به بخت همایون و تخت ممهد

ستوده شمس ملک و دین محمد مکارم را قواعد زو ممهد

بهاالدین و الدنیا محمد که این راه هدی زو شد ممهد