ممنوع

و شهوت، چون مخلوق است از برای تحصیل غذا و سایر آنچه قوام بدن به آن است، لذتش در رسیدن به آنها و المش در حرمان و ممنوعیت از آنها است و همچنین است در وهمیه.

ماند آه بهین گوهر دریای حیات ممنوع برای دم آبی ز جهات

چون محتشم از متاع وصلم ممنوع ولی همان خریدار

پس او از معنی خود گشته موضوع بر او اطلاق سر نهی است و ممنوع

«کلّا» تکرار للرّدع و قیل: معناه حقّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ ای عن رؤیة ربّهم یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ممنوعون.

تنها نگذاشت یک دمم در شب هجر ممنوع تبم که خوش به من گرمی کرد

ممنوع از آن که تا نشوم چون رسن به او چون منع خود کند چو رسد تشنه بر زلال

کیست کز ممنوع گردد ممتنع چونک الانسان حریص ما منع