ممدوح

گر خواهم معشوق خود اینجاست دل آرام ور جویم ممدوح خداوند من آمد

همت عالیم ممدوحم بس است قوت جسم و قوت روحم بس است

ممدوح و خداوند من و آن همه خلق کز دیدن او گشت خرم جان همه خلق

ای برادر چو فتادیم بدوری که درو نیست ممدوحی کز ما بخرد مدح بمال

شاعران از دشمن ممدوح چون ذکری کنند رسم را گویند کز قهر اجل مقهور باد

خورد را ز ره مدحت منحول مغرور مداح نماینده بممدوح نمایان

حبذا همت سعدی و غزل گفتن او که ز معشوق به ممدوح نمی‌پردازد

چنانکه مثل تو ممدوح در جهان نبود چو من مدیح سرا نیز کم بود موجود

اگر ممدوح دیگر چون تو باشد مرا باید که باشد لوت ازین بیش

مادح اگر مثل من هست به عالم دگر مثل تو ممدوح نیست شعر خر و حق گزار