ممتلی

گفتا بدن ز فضلهٔ آمال ممتلی است سوءالمزاج حرص اثر کرده در قوا

گسترده خوان جود تو در عرصه ی وجود آن سان که حرص گشته از آن ممتلی شکم

بد نگویم بگو چرا گویم ممتلی را بود که افتد قی

گر نه به حب آل نبی ممتلی بود ناید به هیچ کار نفوس و ذوات ما

ای شده منجلی از دانش تو سینه عقل وی شده ممتلی از بخشش تو معده آز

کرد دماغ خرد ممتلی از بوی خوش از اثر آن نسیم سیر ز ما برگرفت

ز بس کشت آدمی این کوه اندوه ز خون شد ممتلی، رگ‌های این کوه

گفتا بدن ز فضلهٔ آمال ممتلی است سوء المزاجِ حرص اثر کرده در قوا

اجل ز لقمه لطف تو ممتلی ماند گرش ز شربت شمشیر ناشتا داری

بیک نواله شود آز ممتلی معده اگر نوید حضورش دهی بخوان نوال